എഴുത്തച്ഛന്റെ അദ്ധ്യാത്മരാമായണത്തിന് ജഗദ്ഗുരു സ്വാമി സത്യാനന്ദ സരസ്വതി തൃപ്പാദങ്ങള് രചിച്ച പാദപൂജ വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ വിവരണം.
ഡോ. പൂജപ്പുര കൃഷ്ണന് നായര്
അദ്ധ്യാത്മരാമായണം – സത്യാനന്ദസുധ
(ഭാഗം 18)
ഭാരതീ പദാവലി തോന്നേണം
സരസ്വതി നാദമാണ്. സരസ്വതി വര്ണ്ണമാണ്. രണ്ടുമൊന്നായിരിക്കുന്ന ശബ്ദമാണ് സരസ്വതി. നാദവും വര്ണ്ണങ്ങളുമെല്ലാം പലതായി വേര്തിരിഞ്ഞനുഭവപ്പെടുന്നത് സ്ഥൂല പ്രപഞ്ചത്തിലാണ്. അതാണു വൈഖരീതലം. സൂക്ഷ്മതലങ്ങളിലേക്കു കടന്നുചെന്നാല് അവ ഒന്നായി ശബ്ദം മാത്രമായി അനുഭവപ്പെടും. അതാണു സരസ്വതിയുടെ സൂക്ഷ്മതത്ത്വം. അതിനാല് സരസ്വതി എന്നത് ഒരു വ്യക്തിയല്ല. മറിച്ച് അതിനെക്കാള് അനന്തകോടി മടങ്ങു മഹത്തരമായ പ്രപഞ്ച യാഥാര്ത്ഥ്യമാകുന്നു.
സരസ്വതി എന്ന പേരിനകത്തുതന്നെ ഇക്കാര്യം ഒളിഞ്ഞുകിടപ്പുണ്ട്. ബ്രഹ്മലോകം അഥവാ സത്യലോകത്തുള്ള മാനസസരസ്സില് ക്രീഡിക്കുന്നവള് എന്നു സരസ്വതീ ശബ്ദത്തിന്നര്ത്ഥം. അവിടെനിന്നു നദീരുപത്തില് സ്ഥൂല ലോകങ്ങളിലേക്കു പ്രവഹിക്കുന്നവള് എന്നും അതിനര്ത്ഥമുണ്ട്. എല്ലായിടവും വ്യാപിക്കുന്നത് സരസ്വതിയുടെ സ്വഭാവമാകുന്നു. പ്രപഞ്ചാധാരമായ ഏകത്വത്തില്നിന്നാണ് സരസ്വതി സ്പന്ദിച്ചുയരുന്നത്. പരമാത്മാവെന്നും പരബ്രഹ്മമെന്നുമെല്ലാം വിളിക്കപ്പെടുന്ന പ്രസ്തുത ഏതത്വമാണു ശബ്ദതത്ത്വം. അഥവാ സരസ്വതിയുടെ തത്ത്വം. പരാ എന്നു ശാസ്ത്രം പ്രതിപാദിക്കുന്ന ശബ്ദതത്ത്വം വികസിച്ച് – അഥവാ സ്ഥൂലഭാവം അനുക്രമം കൈക്കൊണ്ട് – പശ്യന്തിയും മദ്ധ്യമായും വൈഖരിയുമായിത്തീരുന്നു. ഇക്കാര്യം നേരത്തേ പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ.
കാതില് കേള്ക്കപ്പെടുകയും മനസ്സില് അനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന വൈഖരിയുമായി ഉപാസനയിലുടെ മനസ്സുകൊണ്ട് ഒന്നായിത്തീര്ന്നാല് വൈഖരീരൂപിണിയായ സരസ്വതിയുടെ പ്രത്യക്ഷാനുഭവമുണ്ടാകും. ഇതാണു ഉപാസനയുടെ ഫലം. തുടര്ന്നു ഉപാസന ബലപ്പെടുന്നതിനനുസരിച്ച് മദ്ധ്യമയിലേക്കും പശ്യന്തിയിലേക്കും പരയിലേക്കും കടന്നുചെന്നു പരയില് ലയിച്ച് അദൈ്വതാനുഭവം നേടാം. ആനന്ദം തന്നെയായ സ്വന്തം സ്വരൂപത്തെ-ശ്രീരാമനെ-അനുഭവിക്കാം. അതാണു സരസ്വതിയുടെ ഉപാസന ആര്ക്കും നല്കുന്ന മാറാനുഗ്രഹം. മനുഷ്യനെ മനുഷ്യനാക്കിത്തീര്ക്കുന്നതും ക്രമേണ അവിടെനിന്നുയര്ത്തി ബ്രഹ്മതലം വരെ കൊണ്ടെത്തിക്കുന്നതും സരസ്വതിയാണെന്നു സാരം.
പ്രപഞ്ചസൃഷ്ടിക്കായി നിശ്ചയിച്ചുറച്ച ആനന്ദസ്വരൂപനായ ബ്രഹ്മവസ്തു അഥവാ ശ്രീരാമന് തന്റെ ശക്തിയെ അതിനായി പ്രവര്ത്തനക്ഷമമാക്കിയത് നേരത്തേ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഭഗവാന്റെ ഈ ശക്തിവിശേഷത്തിനു സത്വം രജസ്സ് തമസ്സ് എന്നു മൂന്നു ഗുണങ്ങളുണ്ട്. അവയുടെ വിശദമായ ചര്ച്ച അദ്ധ്യാത്മ രാമായണത്തില്നിന്നും അതിനു ജഗത്ഗുരു സ്വാമി സത്യാനന്ദസരസ്വതി തൃപ്പാദങ്ങള് രചിച്ച പാദപൂജയെന്ന വ്യാഖ്യാനത്തില്നിന്നും പിന്നീടു ലഭിക്കും. പരബ്രഹ്മത്തിന്റെ ജ്ഞാനത്തെയും ആനന്ദത്തെയും തെല്ലും കുറയ്ക്കാത്ത ഗുണമാണു സാത്വികം. അതിലൂടെ കടന്നുവരുന്ന അഥവാ പ്രകാശിക്കുന്ന അറിവാണു സരസ്വതി. അതിനാല് സരസ്വതിയെ സഗുണമായേ ഉപാസിക്കുവാന് പറ്റു.
ആകാര കല്പനയും അതോടൊപ്പം വേര്പിരിയാതെ നില്ക്കുന്നു. നാദരൂപത്തിലുള്ള അത്യന്തസൂക്ഷ്മാകൃതി മുതല് വീണാ പുസ്തകധാരിണിയായി സ്ഥൂലരൂപത്തിലുള്ള ആകാരകല്പ്പനവരെ ഉപാസകന്റെ സൗകര്യമനുസരിച്ച് സരസ്വത്യുപാസനയ്ക്കു സ്വീകരിക്കപ്പെടാം. അവയെല്ലാം ശരിയും ഫലപ്രാപ്തിയില് എത്തിക്കുന്നവയുമാകുന്നു. ഓരോരുത്തരും അവരവര്ക്കിണങ്ങുന്ന ഉപാസനാ പദ്ധതി സ്വീകരിച്ചുകൊള്ളണമെന്നേയുള്ളു.
ലോകത്തിനു മുഴുവന് ആധാരമായിരിക്കുന്ന ഏകത്വത്തെയാണു ശ്രീരാമനെന്നും ശ്രീകൃഷ്ണനെന്നും ശിവനെന്നും വിഷ്ണുവെന്നുമെല്ലാം പല നാമങ്ങളില് ഇതിഹാസ പുരാണങ്ങള് പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത്. വിഷ്ണുവിലുണ്ടാകുന്ന ലോക നിര്മ്മിതിക്കായുള്ള സങ്കല്പം അനുരൂപമായ ചലനസ്പന്ദനങ്ങളെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. അവ ഉണ്ടാകുന്ന ബിന്ദുവിനെ വിഷ്ണുവിന്റെ നാഭിയായി പുരാണങ്ങള് കണക്കാക്കിയിരിക്കുന്നു. പ്രസ്തുത ചലനങ്ങള് തുടരെയുണ്ടാകുന്ന വലയങ്ങളായാണു വികസിക്കുക. കാവ്യാത്മകമായി സമീപിച്ചാല് ആ ചലനപരമ്പരയ്ക്കു താമരപ്പൂവിന്റെ ആകൃതിയുണ്ടെന്നു പറയണം. അങ്ങനെ നാഭിയില് പദമമുളളവനെന്ന അര്ത്ഥത്തില് വിഷ്ണുവിനു പദ്മനാഭനെന്നും പേരുവന്നു.
പ്രത്സുത നാഭി പദ്മത്തില് വിഷ്ണു അഥവാ പരബ്രഹ്മം ചതുര്മുഖനായ ബ്രഹ്മാവിനെ സങ്കല്പശക്തികൊണ്ടു നിര്മ്മിച്ചു. തുടര്ന്നു സൃഷ്ടിചെയ്യാനുള്ള ചുമതലയും ഏല്പ്പിച്ചു. അറിവുണ്ടെങ്കിലേ പ്രപഞ്ചസൃഷ്ടി സാദ്ധ്യമാവുകയുള്ളു. അതിനുവേണ്ടി പരമാത്മാവിന്റെ ജ്ഞാനം ബ്രഹ്മാവിന്റെ മുഖങ്ങളിലൂടെ ഋക് യജു സാമാഥര്വണങ്ങളായി സരസ്വതിയായി ആവിര്ഭവിച്ചു. വാരിജോല്ഭവമുഖവാരിജാവാസ എന്നു എഴുത്തച്ഛന് സരസ്വതിയെ സംബോധന ചെയ്തിരിക്കുന്നതു നോക്കുക.
ബ്രഹ്മാവിന്റെ മുഖമാകുന്ന താമരപ്പൂവില് വസിക്കുന്നവളാണു സരസ്വതി. വിദ്യാദേവത സാത്വിക ഗുണപൂര്ണ്ണയാകയാല് സരസ്വതി വസിക്കുന്ന താമരപ്പൂവിനും വെളുത്തനിറം കല്പിക്കപ്പെട്ടു. മുല്ലപ്പൂവിന്റെയും ചന്ദ്രന്റെയും മഞ്ഞുകണങ്ങളുടെയും വെണ്മയുള്ളവളും വെളുത്ത വസ്ത്രം ധരിച്ചവളും നാദോപകരണമായ വീണയും ജ്ഞാനത്തിന്റെ അക്ഷയ നിക്ഷേപങ്ങളായ വേദങ്ങളും കരങ്ങളിലേന്തിയവളും സൃഷ്ടിസ്ഥിതിസ്സംഹാരങ്ങളുടെ ചുമതലവഹിക്കുന്ന ത്രിമൂര്ത്തികാല് എപ്പോഴും പൂജിക്കപ്പെടുന്നവളും. പരമമായ അറിവ് നല്കുന്നവളുമായ ശാരദയായി സഗുണസാകാരഭാവത്തില് സരസ്വതിയെ ഉപാസിക്കുന്ന രീതിക്ക് ഇന്നാട്ടില് ആയിരത്താണ്ടുകളുടെ പഴക്കമുണ്ട്. അറിവിനെ ഉപാസിക്കാനുപയോഗിക്കുന്ന ധ്യാനശ്ലോകങ്ങളളിലെല്ലാം സമാനമായ സ്വരൂപവര്ണ്ണനകള് സുലഭമായി കാണും. ഓരോരോ കലാശാസ്ത്രശാഖയും സരസ്വതിയെ അതിനനുരൂപമായി ഭാവന ചെയ്യും.
വീണാവേണു മൃദംഗമണ്ഡിത കരാം
ശ്രീ നര്ത്തനാഡംബരാം
പൂര്ണ്ണാം ഭാവരസോജ്ജ്വലൈരഭിനയൈഃ
സദ്ഭിഃ സദാസേവിതാം,
വാണീം വര്ണ്ണ വിഹാരിണീം സുതരുണീം
സംഗീത സദ്രൂപിണീം
സ്വര്ണ്ണാഭാം മഹിതത്രയീ തനുലതാം
വന്ദേ കലാദേവതാം.
സകലകലകളുടെയും അധിദേവതയായ സരസ്വതിയെ ധ്യാനിക്കുവാനുള്ള ശ്ലോകമാണിത്.
സമുദ്രത്തില് തിരയൊഴിഞ്ഞൊരു നേരമില്ല. അവയോരോന്നിന്റെയും ആകൃതിയും പ്രകൃതിയും ധര്മ്മങ്ങളും ആരുടെയും സവിശേഷ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റും. അതിനൊരിക്കലും പുതുമനഷ്ടപ്പെടുകയുമില്ല. അതേ വിധത്തില് ഭാരതീപദാവലി യഥാകാലം തോന്നണമെന്നാണ് എഴുത്തച്ഛന് പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നതും നമ്മെക്കൊണ്ടു പ്രാര്ത്ഥിപ്പിക്കുന്നതും. അതാണു ജീവിത വിജയത്തിനാസ്പദം. ലോകത്തെ ഭരിക്കുന്നവളാകകൊണ്ടാണ് സരസ്വതിക്കു ഭാരതിയെന്നു പേരുവന്നത്. അറിവാണു ലോകത്തെ എല്ലാ പ്രകാരത്തിലും ഭരിക്കുന്നതെന്നു പകല് പോലെ വ്യക്തമാണല്ലൊ.
ദേവന്മാര് പ്രാര്ത്ഥിക്കമൂലം ലോകനന്മയ്ക്കായി ഋക്കില്നിന്നു പാഠ്യവും നാമത്തില്നിന്ന സംഗീതവും യജുസ്സില്നിന്നു അഭിനയവും അഥര്വത്തില്നിന്നു രസവുമെടുത്തു ബ്രഹ്മാവു നിര്മ്മിച്ച സകലകലാശാസ്ത്രമായ നാട്യവേദത്തെ ഭരതമുനി സത്യലോകത്തുനിന്നു ഭൂമിയിലേക്കു കൊണ്ടുവന്നതിനാലും സരസ്വതിയ്ക്കു ഭാരതിയെന്നു പേര്. എഴുത്തച്ഛന്റെ ഈ പ്രാര്ത്ഥന ഫലിച്ചതിന്റെ ഉത്തമദൃഷ്ടാന്തമാണ് ഈ മഹാച്ര്യനില്നിന്നു കിളിപ്പാട്ടായി പ്രവഹിച്ച അദ്ധ്യാത്മരാമായണ മഹാഭാരതങ്ങള്. ‘വേണ്ടുന്നതു വേണ്ടപ്പോള് തോന്നിക്കൊള്ളുമെടോ’ എന്നു ബ്രഹ്മശ്രീ നീലകണ്ഠ ഗുരുപാദര് ജഗദ്ഗുരു സ്വാമി സത്യാനന്ദസരസ്വതി തൃപ്പാദങ്ങള്ക്കു നല്കിയ അനുഗ്രഹം അദ്ധ്യാത്മ രാമായണത്തിനു അദ്ദേഹം രചിച്ച ഈ പാദപൂജാ വ്യാഖ്യാനത്തില് ഫലിച്ചിരിക്കുന്നതും കണ്ടുരകൊള്ക.
Discussion about this post