ഗര്‍ഗ്ഗഭാഗവതസുധ – കാളിയമര്‍ദ്ദനം

ചെങ്കല്‍ സുധാകരന്‍

20. കാളിയമര്‍ദ്ദനം

മഹാഭാഗവതത്തിലും ഇതര ഭാഗവതീയകാവ്യങ്ങളിലും വിവരിച്ചിട്ടുള്ള കഥയാണ് കാളിയമര്‍ദ്ദനം. എന്നാലവയൊന്നും ഗര്‍ഗ്ഗഭാഗവതത്തിലെപ്പോലെ വിശദമല്ല. അതിനാല്‍, ഗര്‍ഗ്ഗമുനി പറഞ്ഞ കഥാഭാഗത്തിലൂടെ ചെല്ലാം. ഗര്‍ഗ്ഗഭാഗവതം വൃന്ദാവനഖണ്ഡത്തിലെ 13,14,15 അദ്ധ്യായങ്ങളിലാണ് കാളിയകഥ പരാമര്‍ശിച്ചിരിക്കുന്നത്.

ഒരു ദിവസം ശ്രീകൃഷ്ണഭഗവാന്‍ കൂട്ടരുമൊത്ത് കാലികളെ മേച്ചുനടന്നു. നടന്നുനടന്ന് യമുനാതടത്തിലെത്തി. ദാഹാര്‍ത്തരായ ഗോപാലരും ഗോക്കളും വത്സങ്ങളും കാളിന്ദിയിലിറങ്ങി ജലപാനം ചെയ്തു. ആ വെള്ളം കാളിയനെന്ന ഘോരസര്‍പ്പത്തിന്റെ വിഷം വ്യാപിച്ചതായിരുന്നു. വിഷമയമായ വെള്ളം കുടിച്ച് ഗോക്കളും ഗോപാലരും കിടാങ്ങളും ബോധമറ്റ് നിലംപതിച്ചു. എല്ലാം ശവപ്രായങ്ങളായി കാണപ്പെട്ടു. കൃഷ്ണഹൃദയം കരുണാര്‍ദ്രമായി. അദ്ദേഹം ‘തദാ താന്‍ ജീവയാമാസ ദൃഷ്ട്യാ പീയൂഷപൂര്‍ണ്ണയാ’ (കൃഷ്ണന്‍, കരുണാര്‍ദ്ര ദൃഷ്ടികളാല്‍ കടാക്ഷാമൃതം പൊഴിച്ച് അവരെയെല്ലാം ഉജ്ജീവിപ്പിച്ചു.)

വിഷജ്വാല വ്യാപിപ്പിച്ച്, യാദസ്സുകളെയും മറ്റു ജീവജാലങ്ങളെയും നശിപ്പിച്ച്, അഹങ്കാരവിഷം വമിച്ച് കഴിയുന്ന കാളിയനെ ഒരു പാഠം പഠിപ്പിക്കണമെന്ന് ഭഗവാന്‍ കരുതി. യമുനാതടത്തിലെ ഒരു കടമ്പു വൃക്ഷത്തില്‍ കയറി, അച്യുതന്‍, ആറ്റിലേക്കെടുത്തുചാടി. ആ ആഘാതത്താല്‍, യമുനയില്‍ തിരത്തള്ളലുണ്ടായി. കാളിയന്റെ പാര്‍പ്പിടം ഉലഞ്ഞു. കാരണമറിഞ്ഞ് ക്ഷുഭിതനായ സര്‍പ്പേന്ദ്രന്‍.

‘തദൈവ കാളിയഃ ക്രുദ്ധഃ
ഫണീ ഫണശതാവൃതാഃ
ദശന്‍ ദന്തൈശ്ച, ഭുജയാ-
ചച്ഛാദ, നൃപ, മാധവം!’

(രാജാവേ, കോപംകൊണ്ടു ചീറിയടുത്ത കാളിയന്‍, തന്റെ നൂറുനൂറു ഫണങ്ങള്‍ വിരിച്ച്, മാധവനെ ആഞ്ഞാഞ്ഞുകൊത്തി. സ്വശരീരത്താല്‍ കൃഷ്ണനെ വരിഞ്ഞുമുറുകി.) അപ്പോള്‍, കൃഷ്ണന്‍ തന്റെ ശരീരദൈര്‍ഘ്യംകൂട്ടി സര്‍പ്പബന്ധനത്തില്‍നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. ഘോരസര്‍പ്പത്തിന്റെ വാല്‍പിടിച്ച് ചുഴറ്റി നൂറുവില്‍പ്പാട്ട് ദൂരേക്കെറിഞ്ഞു. അത് അത്യന്തം കുപിതനായി ഭഗവാനെ കടിക്കാന്‍ വീണ്ടുമടുത്തു. കൃഷ്ണന്റെ മുഷ്ടി പ്രഹരമേറ്റ് കാളിയന്‍ മോഹാലസ്യപ്പെട്ടു. ആ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ കൃഷ്ണന്‍ കാളിയന്റെ ഫണങ്ങള്‍ക്കുമേല്‍ കയറിനൃത്തം തുടങ്ങി.

‘നനര്‍ത്ത നടവത് കൃഷ്‌ണോ
നടവേഷോ മനോഹരഃ
ഗായന്‍ സപ്ത സ്വരൈഃ രാഗം
സംഗീതം ച സതാളകം’.

(മായാനാടകമാടാന്‍ വേഷം പൂണ്ട ഭഗവാന്‍ ഒരു നര്‍ത്തകനെപ്പോലെ, താളാനുസൃതം, ഓടക്കുഴലിലൂടെ, സ്വരവൈവിദ്ധ്യങ്ങളാലപിച്ച് നൃത്തം തുടങ്ങി). ദേവന്മാര്‍ ആ നൃത്തം കണ്ടാനന്ദിച്ചു. വാദ്യഘോഷങ്ങള്‍ മുഴക്കി. പുഷ്പവൃഷ്ടിനടത്തി. കാളിയന്റെ മദം ശമിച്ചു. ആ നാഗേന്ദ്രന്‍ ശ്വാസതടസ്സത്താല്‍ വിഷമിച്ചു. ചോര ഛര്‍ദ്ദിച്ച് നന്നായുഴന്നു. വേവലാതിപൂണ്ട കാളിയപത്‌നിമാര്‍ കൃഷ്ണനെ ചുഴന്നുനിന്ന് സ്തുതിച്ചു. അവരില്‍ ഭഗവാന്‍ഹരി പ്രീതനായി. ‘പ്രാഹീതി പ്രവദന്തം തം കാളിയം ഭഗവാന്‍ ഹരിഃ’ (രക്ഷിക്കണേ എന്ന് കേണപേക്ഷിച്ച കാളിയനോട്) കൃഷ്ണന്‍ പറഞ്ഞു: ‘ഹേ നാഗേന്ദ്ര! നീ രമണകദ്വീപിലേക്കു പൊയ്‌ക്കൊള്‍ക. എന്നുടെ പാദം കൊണ്ടങ്കിതനാം നിന്നെ വൈനതേയന്‍ തീണ്ടുകയില്ല.’ കാളിയന്‍, കൃഷ്ണനെ നമസ്‌കരിച്ച് പുത്രകളത്ര സമേതം രമണകദ്വീപിലേക്കു പോയി. ക്ഷതമൊന്നുമേല്‍ക്കാതെ കരയിലെത്തിയ കൃഷ്ണനെ, അച്ഛനമ്മമാരും ഗോപീഗോപന്മാരും ആലിംഗനാദികളാല്‍ ആഹ്ലാദിപ്പിച്ചു. സ്വയം ആനന്ദഭരിതരാവുകയും ചെയ്തു.

നാരദന്‍ പറഞ്ഞ കാളിയകഥ ബഹുലാശ്വനിലെ ജിജ്ഞാസുവിനെ ഉണര്‍ത്തി. അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു:- ‘മഹര്‍ഷീശ്വരാ, യോഗീശ്വരര്‍ക്കും ദുര്‍ലഭമായ കൃഷ്ണപാദപാംസു ശിരസ്സിലണിയാന്‍ ഈ സര്‍പ്പാഗ്രണിക്കെങ്ങനെ ഭാഗ്യമുണ്ടായി? കാളിയന്റെ പൂര്‍വ്വപുണ്യകഥ എനിക്കു പറഞ്ഞുതന്നാലും’. മഹാരാജാവിന്റെ അപേക്ഷയാല്‍ സന്തുഷ്ടനായ നാരദമഹര്‍ഷി പറഞ്ഞു’. മഹാരാജാവിന്റെ അപേക്ഷയാല്‍ സന്തുഷ്ടനായ നാരദമഹര്‍ഷി പറഞ്ഞു: ‘ മഹാരാജാവേ കേള്‍ക്കുക, പണ്ട് സ്വായം ഭുവമന്വന്തരത്തില്‍, കീര്‍ത്തിമാനായ വേദശിരസ്സ് എന്ന മഹര്‍ഷി തപസ്സിരിക്കുകയായിരുന്നു. വിന്ധ്യാതടത്തില്‍. ആയിടയ്ക്ക്, അതേ ആശ്രമത്തില്‍ത്തന്നെ തപസ്സിനായി, അശ്വശിരസ്സ് എന്ന മഹര്‍ഷി എത്തിച്ചേര്‍ന്നു. ആ വരവ് വേദശിരസ്സിന് രസിച്ചില്ല. അദ്ദേഹം അശ്വശിരസ്സിനോട്, ‘അങ്ങേക്കു തപസ്സിന് മറ്റെങ്ങും സ്ഥലമില്ലേ? ഇവിടെ തപസ്സുചെയ്യുന്നത് ശരിയാവില്ല.’ – എന്ന് കോപത്തോടെ പറഞ്ഞു. ഇതുകേട്ടു കുപിതനായ അശ്വശിരസ്സു പറഞ്ഞു: ‘ഈ ഭൂമി, അങ്ങയുടേതല്ല. മഹാവിഷ്ണുവിന്റേതാണ്. ഇതിനകം എത്രയോ മുനിമാര്‍ ഇവിടെ തപസ്സുചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഒരു പാമ്പിനെപ്പോലെ സീല്‍ക്കരിച്ചു സംസാരിക്കുന്ന നീ, ഗരുഡഭയമുള്ള ഒരു സര്‍പ്പമായിത്തീരട്ടെ’.

വേദശിരസ്സിന് ശാപം സഹിക്കാനായില്ല. അദ്ദേഹം പ്രതിശാപമിട്ടു: ‘ചെറിയ തെറ്റിന് വലിയ ശാപമിട്ട നീ മഹാദുഷ്ടനാണ്. ഇപ്രകാരം ചെയ്ത നീ ഒരു കാക്കയായിത്തീരട്ടെ.’ കോപമടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഇരുവര്‍ക്കും പശ്ചാത്താപമുണ്ടായി. മുനിമാരെക്കൊണ്ട് മഹാവിഷ്ണുവിന് ദയതോന്നി മുനിമാരുടെ മുന്നിലെത്തി. എന്നിട്ട്, അനുഗ്രഹപൂര്‍വം പറഞ്ഞു. ‘നിങ്ങള്‍ എന്റെ ഭക്തന്മാരാണ്. എന്റെ ഭക്തന്മാരാണ്. എന്റെ ഇരുകൈകളുംപോലെ അഭിന്നരാണ്. നിങ്ങളുടെ വാക്കുകള്‍ നിഷ്ഫലമാവുകയില്ല. വേദശിരസ്സേ, ഞാന്‍ അങ്ങയുടെ ശിരസ്സില്‍ പാദംവച്ചനുഗ്രഹിക്കുന്നതാണ്. അങ്ങേക്ക് ഗരുഡഭയം ഒഴിവാകും. അശ്വശിരസ്സേ, അങ്ങ്, കാക്കരൂപത്തിലായാലും ത്രികാലജ്ഞാനിയായിരിക്കും. വേദനിക്കാതിരിക്കുകു’. ഭക്തന്മാരെ അനുഗ്രഹിച്ച് മഹാവിഷ്ണു മറഞ്ഞു. അശ്വശിരസ്സ് ഭുശുണ്ഡന്‍ എന്ന കാകനായി അനിലപര്‍വ്വതത്തില്‍ വസിച്ചു. സര്‍വശാസ്ത്രവിശാരദനായ ആ കാകനാണ് ഗരുഡന് രാമായണമുപദേശിച്ചത്. വേദശിരസ്സാകട്ടെ കദ്രു-കശ്യപദമ്പതിമാര്‍ക്ക് പുത്രനായി കാളിയന്‍ എന്ന പേരില്‍ പിറന്നു.’

കാളിയനോടൊപ്പം ജനിച്ച സര്‍പ്പങ്ങളില്‍ അനന്തന്‍, ഭുഭാരം വഹിക്കാനായി പാതാളത്തിലാക്കി വാസം. മറ്റുരഗങ്ങള്‍ സുതലം, മഹാതലം, രസാതലം, തലാതലം എന്നിവിടങ്ങളില്‍ പാര്‍പ്പുറപ്പിച്ചു. കാളിയനാകട്ടെ, ഭൂതലത്തിലെ രമണകദ്വീപില്‍ വസിച്ചു. അവിടെ ഗരുഡഭയംകൊണ്ട് സ്ഥിരവാസം സാധിച്ചില്ല. സര്‍പ്പങ്ങള്‍ ഗരുഡനു നല്‍കിവന്ന ബലിയും രത്‌നദാനവും കാളിയന് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. താന്‍ ബലിനല്‍കാതിരിക്കുകയും ബലിസാധനങ്ങള്‍ സ്വയം ഭുജിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ ധിക്കാരം ഗരുഡന്‍ പൊറുത്തില്ല. എങ്ങനെയും കാളിയനെ വകവരുത്താന്‍ ഗരുഡന്‍ ശ്രമിച്ചു. ഭയന്നോടിയ കാളിയന് എങ്ങും അഭയം ലഭിച്ചില്ല. അവസാനം നാരദനിര്‍ദ്ദേശമനുസരിച്ച് കാളിയന്‍ കാളിന്ദിയിലെത്തി സസുഖം വാണു. അവിടെ ഗരുഡന്‍ ചെല്ലുകയില്ല. ചെന്നാല്‍ ദേഹനാശം വരുമെന്ന് സൗഭരിമഹര്‍ഷി ശപിച്ചിരുന്നു. യമുനയില്‍ ചെന്ന് മത്സ്യങ്ങളെ നിര്‍ദ്ദയം കൊത്തിത്തിന്ന ഗരുഡനെ, ജലതപസ്സുചെയ്ത അവിടെ പാര്‍ത്തിരുന്ന സൗഭരിമഹര്‍ഷി, ‘ഇനിമേല്‍ ഇവിടെ വന്ന് മത്സ്യം പിടിച്ചാല്‍ നിനക്ക് പ്രാണനാശം വരട്ടെ’ – എന്ന് ശപിച്ചിരുന്നു. ഈ ശാപം ഭയന്ന് ഗരുഡന്‍ കാളിന്ദിയില്‍ (യമുനയില്‍) പോകാതെയായി. അതാണ് കാളിയന് സ്വൈരമായി പാര്‍ക്കാന്‍ യമുന സൗകര്യസ്ഥാനമായത്.

ആര്‍ക്കും കൗതുകമുണ്ടാക്കുന്ന ഈ കാളിയകഥയില്‍, സൂക്ഷ്മ-സ്ഥൂല വായനകളില്‍, വ്യത്യസ്താര്‍ത്ഥം കണ്ടെത്താവുന്നതാണ്. ശക്യുന്മാദംകൊണ്ട് ധിക്കൃതസ്വഭാവനായ ഒരാള്‍ മാനസാനന്തരം പ്രാപിച്ച് ഭക്തനായിത്തീരുന്ന കഥയായി, കാളിയമര്‍ദ്ദനകഥ വായിച്ചെടുക്കാം. ലളിതമായ വായനപോലും ആ അര്‍ത്ഥതലത്തിലെത്തിക്കും. ഗരുഡഭയത്താല്‍ ഓടിയുഴന്ന കാളിയനല്ല, സ്വസ്ഥാനമുറപ്പിച്ച് അപ്രതിരോധ്യശക്തിയായി വളര്‍ന്നപ്പോള്‍, നൂറുകണക്കിനു ഫണങ്ങള്‍ വിരിഞ്ഞാടിനില്‍ക്കുകയാണവനില്‍! താഴ്ത്തിയ പത്തികളുമായി ബലവാനെഭയന്ന് കഴിഞ്ഞ അവന്‍ ശത്രുഭയം/മരണഭയം ഇല്ലാതായപ്പോള്‍ സര്‍വ്വശക്തനാണെന്നുഭാവിച്ച് ഞെളിഞ്ഞു. ദൗഷ്ട്യം വര്‍ധിച്ചു. അത് വിഷജ്വാലപൂണ്ട് സഹജീവികളെ നാശത്തിലാക്കി. സംസര്‍ഗ്ഗമുണ്ടായാല്‍മതി യാദസ്സുകള്‍ വിഷാഗ്നിയിലെരിഞ്ഞടങ്ങാന്‍. കരുത്തനും അഹങ്കാരിയുമായ ഒരുവന്റെ ധാര്‍ഷ്ട്യത്തിനു മുമ്പില്‍ ഇതരജീവികള്‍ക്ക് യാതൊരു ഗതിയുമില്ലെന്നുസാരം. അവന്റെ പരാക്രമത്തിനുമുന്നില്‍ മൃതപ്രായരാണ് എല്ലാവരും. കാളിയമാര്‍ന്ന ദുഷ്ടമനസ്സില്‍നിന്ന് സജ്ജനങ്ങള്‍ക്ക് രക്ഷയില്ലെന്നുസാരം. ശരീരാഭിമാനത്താല്‍ ജൃംഭിതവീര്യനാകുന്ന വ്യക്തിയുടെ പ്രതീകമായിട്ടാണ് കാളിയനെ കാണേണ്ടത്.

പൂര്‍വ്വപുണ്യം ഫലിച്ചതിനാല്‍ ശ്രീകൃഷ്ണഭഗവാന്റെ സാമീപ്യം കാളിയനു ലഭിച്ചു. തപോനിരതരായ മഹര്‍ഷിമാര്‍ക്കും ദേവന്മാര്‍ക്കും നേടാനാകാത്ത പുണ്യമാണ് ഫലിച്ചത്. ജന്മാന്തരത്തിലും മര്‍ത്യന് തുണയാകുന്നത് സ്വധര്‍മ്മാനുഷ്ഠാനത്തിലെ പുണ്യമാണ്. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ, ‘ധര്‍മ്മോ രക്ഷതി രക്ഷിതഃ’ എന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്.

‘ഇഹൈവ തൈര്‍ജ്ജിത സര്‍ഗ്ഗോ
യേഷാം സാമ്യേ സ്ഥിതം മനഃ
നിര്‍ദ്ദോഷം ഹി സമം ബ്രഹ്മ
തസ്മാത് ബ്രഹ്മണി തേ സ്ഥിതാഃ’

(സമഭാവനയില്‍ രമിച്ച് കര്‍മ്മം ചെയ്യുന്നവര്‍ ഇവിടെ വച്ചുതന്നെ – ജീവിച്ചിരിക്കേ-സംസാരത്തെ ജയിച്ചവരാണ്. അക്കൂട്ടര്‍ എപ്പോഴും നിര്‍ദ്ദോഷവും സമവുമായ ബ്രഹ്മത്തില്‍ത്തന്നെ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നവരാണ്) ഈ ഗീതാശ്ലോകവും പ്രസ്തുത്തിന് അടിവരയിടുന്നു. അപ്പോള്‍, കര്‍മ്മമാണ് കാര്യം, കര്‍മ്മമാകട്ടെ, മനസ്സിന്റെ രീതിക്കനുസരിച്ചുമാണ്. രാജസ താമസ സ്വാധീനതകളില്‍പ്പെട്ട മനസ്സുകള്‍ അഹമ്മതിയാല്‍ ആരേയും ധിക്കരിക്കുകയും സമുഹത്തെയാകെ ദുഷ്ടതയാകുന്ന വിഷത്താല്‍ ലിപ്തമാക്കുകയും ചെയ്യും.

വേദശിരസ്സ് എന്ന ഋഷിയുടെ പുനര്‍ജ്ജന്മമാണല്ലോ കാളിയന്‍! എന്തൊരു വൈരുദ്ധ്യം! വേദശിരസ്സായിട്ടും കാളിയനാകേണ്ടിവന്നു! വേദം എന്നാല്‍ ജ്ഞാനമെന്നാണര്‍ത്ഥം. ജ്ഞാനം ശിരസ്സിലേറ്റിക്കഴിഞ്ഞയാള്‍! സാധാരണ ജ്ഞാനി, സമതയാര്‍ന്ന ആളായിരിക്കും. എങ്കിലേ ആ വിശേഷണം അയാള്‍ക്കുചിതമാകൂ. നേരേ നടന്നുപോകുന്നയാള്‍ ചിലപ്പോള്‍ വഴുതിവീണുപോകും. അതുപോലെയാണ് ജ്ഞാനിക്ക് പതനമുണ്ടാകുന്നത്. വേദശിരസ്സും അശ്വശിരസ്സും മഹര്‍ഷിമാരായിരുന്നു. ശമദമങ്ങളാല്‍ നിയന്ത്രിതങ്ങളായ ഇന്ദ്രിയമാനസങ്ങളാണ് ഇത്തരം യോഗികള്‍ക്കുണ്ടാവുക. പക്ഷേ, അവര്‍ക്ക് ‘സമത്വം യോഗ ഉച്യതേ’ എന്ന വിധത്തില്‍ യോഗഭാവം വളര്‍ന്നിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ഇരുവരും അസഹിഷ്ണുക്കളായതും ശപിച്ചതും? അസമീക്ഷയാലുളവായ ക്ഷോഭം വലിയ നാശംതന്നെയുണ്ടാക്കി.

ഇനി മറ്റൊരു രീതിയില്‍ ഈ കഥയ്ക്ക് അര്‍ത്ഥം കാണാന്‍ ശ്രമിക്കാം. യമുനാനദി മനുഷ്യഹൃദയമാകട്ടെ. കാളിയന്‍ അഹങ്കാരമാകുന്നു. ബലിഷ്ഠമായ തന്റെ അധികാരത്തിനുമേല്‍ മറ്റൊന്നുമില്ലെന്ന് അഹങ്കാരി കരുതും. വ്യാപരിക്കുന്ന ഏതുമേഖലയിലും ഞാന്‍ ഞാനെന്നഭാവം വളര്‍ന്നുവരും. അത്തരം അഹങ്ങളുടെ നിര തന്നെയാണ് കാളിയഫണങ്ങള്‍! അഹങ്കാരം ഫണം വിടര്‍ത്തി നില്‍ക്കുന്ന മനസ്സ് സ്വച്ഛവും സുന്ദരവും ആകാന്‍വയ്യ! ആ മനസ്സില്‍നിന്ന് വിഷജ്വാല വമിക്കും! അത്തരക്കാരന്റെ ചിന്തയും പ്രവൃത്തിയും പരമതാനുസാരിയാകില്ലെന്നു മാത്രമല്ല; അന്യന് ഉപദ്രവകാരിയായിരിക്കുകയും ചെയ്യും!

ദുഷ്ടമാനസം പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന വിഷജ്വലയില്‍ വിഷമിക്കേണ്ടിവരുന്നത് സജ്ജനങ്ങളാണ്. ഈശ്വരഭക്തിയും സദ്ഭാവവുമുള്ള സജ്ജനങ്ങള്‍! ഗോപാലന്മാരും ഗോക്കളും അവരുടെ പ്രതീകങ്ങളാണ്. തങ്ങള്‍ക്കൊട്ടും പരിചയമില്ലാത്ത ധാര്‍ഷ്ട്യത്തിനുമുന്നില്‍ അവര്‍ അസ്തപ്രജ്ഞരാകുന്നു. വിഷലിപ്തജലം പാനം ചെയ്ത് പ്രജ്ഞയറ്റുപോയി എന്ന കഥാഭാഗത്തെ ആവിധം വേണം മനസ്സിലാക്കാന്‍. ആ സന്മതികളാകട്ടെ, ‘സര്‍വധര്‍മ്മാന്‍ പരിത്യജ്യ മാമേകം ശരണം വ്രജ’ എന്ന അര്‍പ്പണബോധമുള്ളവര്‍! ഭഗവാന്‍ തങ്ങളുടെ ‘യോഗക്ഷേമം’ വഹിച്ചുകൊള്ളുമെന്ന് കരുതുന്ന ഭക്തോത്തംസങ്ങള്‍! അവരെ കൃഷ്ണന് രക്ഷിച്ചേ പറ്റൂ. കടാക്ഷാമൃതത്താല്‍ ഗോപാലരും ഗോക്കളും വത്സങ്ങളും രക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. പൂര്‍ണ്ണസമര്‍പ്പണം ചെയ്തഭക്തരെ ഭഗവാന്‍ രക്ഷിക്കതന്നെ ചെയ്യും. അതിന് പാഞ്ചാലിയും സുദാമാവും അംബരീഷനുമൊക്കെ സാക്ഷികളാണ്.

ഒരാള്‍, സദ്ഭാവത്താലോ കുഭാവത്താലോ ഈശ്വരനെ സമീപിച്ചാല്‍, അവന്റെ നേര്‍ക്ക് ഭഗവാന് കാരുണ്യമാണുണ്ടാവുക. കാളിയന്‍, അഹങ്കാരിയായിരുന്നിട്ടും അവനെ, കൃഷ്ണന്‍, അവഗണിച്ചില്ല. ഗരുഡഭയംകൊണ്ട് ഉഴന്നോടിയപ്പോഴും കാളിയന്റെ മനസ്സില്‍, ശ്രീനാഥനുണ്ടായിരുന്നു. ഗരുഡന്റെ ബലത്തിനും യശസ്സിനും കാരണം ഭഗവാനാണെന്ന വിചാരമാണ്. വിപരീതഭാവത്തിലാണെങ്കില്‍പ്പോലും കൃഷ്ണസ്മരണ, കാളിയനുണ്ടായിരുന്നു. അക്കാരണത്താലാണ് ഭക്തത്രാണപരായണനായ കൃഷ്ണന്‍ കാളിയമര്‍ദ്ദനം (അഹങ്കാരധ്വംസനം) നടത്തിയത്. കൃഷ്ണപാദാങ്കിതഫണങ്ങള്‍ കാളിയന്റെ ഭക്തിക്കുളള പ്രതീകങ്ങളാണ്.

ഈ കഥയിലെ കാളിയപത്‌നിമാര്‍, കാളിയന്റെ പരിശുദ്ധിയാര്‍ജ്ജിച്ച മനസ്സിന്റെ പ്രതീകങ്ങളാണ്. നാഗിനികള്‍ ഈശ്വരനോട്, രക്ഷിക്കണേ എന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. അഹങ്കാരം ശമിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന വിനയാവനമ്രതയും നിറഞ്ഞ ഭക്തിയുമാണ് വ്യക്തിക്കുണ്ടാകുന്നത്. ഒപ്പം ‘നിറുത്തിടല്ലേ നൃത്തം കണ്ണാ’ എന്ന വിശേഷാര്‍ത്ഥത്തിലെ പ്രാര്‍ത്ഥനയും! രമണകദ്വീപും ചിന്താരസികമായ ശബ്ദമാണ്. രമ്യമായ, മരിക്കത്തക്ക, രമണീയമായ എന്നൊക്കെ അതിന്നര്‍ത്ഥമുണ്ട്. ഈശ്വരസ്പര്‍ശത്താല്‍ ഗതഗര്‍വനായ, ശുദ്ധാന്തഃകരണനായ വ്യക്തി പോകേണ്ടത് മറ്റെവിടെയാണ്? രമണകത്തിലേക്കുതന്നെ. സജ്ജനങ്ങളുടെ മനസ്സ് സദാ രമിക്കുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക്! ആ സ്ഥലം വൈകുണ്ഠമാണ്. കുണ്ഠതയ്‌ക്കേ ഇടമില്ലാത്ത സ്ഥലം! അവിടെ ഭയമേ ഇല്ല! അഭയമാണ് രമണകദ്വീപിന്റെ സവിശേഷത! ഈവിധമൊരു പരിണാമം കാളിയനുണ്ടാകാന്‍ കാരണം പൂര്‍വ്വജന്മവാസനയാകാം. വേദശിരസ്സിന്റെ ശാപഗ്രസ്തകാലം കഴിഞ്ഞ്, ഭഗവദ്ഭക്തിയാല്‍ പുണ്യാതിരേകം പേറി, ഭക്തോത്തംസമായി. ദ്വൈതഭാവമകന്ന് അദൈ്വതഭാവം നിറഞ്ഞ്, കാളിയന്‍ ആനന്ദഭരിതമാനസനായി.
—————————————————————————————————————————-
ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താവിനെക്കുറിച്ച്:-

ചെങ്കല്‍ സുധാകരന്‍
1950 മാര്‍ച്ച് ഏഴാം തീയതി നെയ്യാറ്റിന്‍കര താലൂക്കിലെ ചെങ്കല്‍ ദേശത്ത് കുറ്ററക്കല്‍ വീട്ടില്‍ ജനനം. പരേതരായ ആര്‍.ഗോവിന്ദപ്പിള്ളയും വി.ഭാര്‍ഗവി അമ്മയും അച്ഛനമ്മമാര്‍. കേരള സര്‍വകലാശാലയില്‍ നിന്നും മലയാളസാഹിത്യത്തില്‍ എം.എ, എം.ഫില്‍, ബിഎഡ് ബിരുദങ്ങള്‍ നേടി. ചേര്‍ത്തല എന്‍.എന്‍.എസ് കോളേജിലും വിവിധ സര്‍ക്കാര്‍ കലാലയങ്ങളിലും ജോലി ചെയ്തു. 2005 മാര്‍ച്ചില്‍ തിരുവനന്തപുരം യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി കോളേജില്‍ അധ്യാപകനായി വിരമിച്ചു. ഇപ്പോള്‍ ഏറ്റുമാനൂരപ്പന്‍ കോളേജിലെ മലയാളവിഭാഗത്തില്‍ ജോലിചെയ്യുന്നു. അഗ്രപൂജ എന്നപേരില്‍ ഒരു കാവ്യം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. മലയാളത്തിലെ ആനുകാലികങ്ങളില്‍ കവിതകളും ലേഖനങ്ങളും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു വരുന്നു.

തിരുവനന്തപുരം സര്‍ക്കാര്‍ കോളേജിലെ ചരിത്രവിഭാഗം അധ്യാപികയായിരുന്ന ഡോ.ആര്‍ .അയിഷ ,ഭാര്യ. മക്കള്‍ : മാധവന്‍ , ഗായത്രി.

വിലാസം: ഗായത്രി, ടി.സി. 6/199 – 7, സൗപര്‍ണ്ണികാ ഗാര്‍ഡന്‍സ്, നേതാജി റോഡ്,വട്ടിയൂര്‍ക്കാവ്, തിരുവനന്തപുരം – 695 013,

മൊബൈല്‍: 9447089049

പ്രസാധകക്കുറിപ്പ്:-
വ്യാസമഹാഭാരതവും മഹാഭാഗവതവും പോലെ അത്ര പ്രചാരമുള്ള ഒരു കൃതിയല്ല ഗര്‍ഗ്ഗഭാഗവതം. ഈ കൃതി ഗര്‍ഗ്ഗാചാര്യനാല്‍ വിരചിതമായി എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഗര്‍ഗ്ഗഭാഗവതകഥകളും അവയ്ക്കുള്ള ശ്രീ.ചെങ്കല്‍ സുധാകരന്റെ നിരീക്ഷണവുമാണ് ഗര്‍ഗ്ഗഭാഗവതസുധ ഒന്നാംഭാഗം എ്ന്ന ഈ കൃതി. ഞങ്ങള്‍ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന ശ്രീ.ചെങ്കല്‍ സുധാകരന്റെ ആദ്യ കൃതിയാണിത്. ഈ കൃതിയുടെ പാരായണത്താല്‍ ഓരോ ഭക്തന്റെയും മനസ്സ് ശ്രീകൃഷ്ണലീലകളിലൂടെ കടന്ന് അഷ്ടരാഗവിമുക്തനായി പരമാനന്ദമനുഭവിക്കട്ടെ എന്ന് ഞങ്ങള്‍ ആശിക്കുന്നു.

കൃഷ്ണഭക്തകേരളം ഈ കൃതിയേയും അതിന്റെ മൂല്യത്തെപ്രതി സ്വീകരിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ,

മാളുബന്‍ പബ്ലിക്കേഷന്‍സ്

ഗര്‍ഗ്ഗഭാഗവതസുധ -ഭാഗം 1 സമ്പൂര്‍ണ്ണ ഗ്രന്ഥത്തിന് എഴുതുക:-

MaluBen Publications
Arayoor P.O., (via) Amaravila
Thiruvananthapuram – 695 122
Mobile: 98469 98425
email: [email protected]