സനാതനം

അറിവിന്റെ പരിപൂര്‍ണ്ണതയിലും ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ കുഞ്ഞന്‍പിള്ളയെ ആകര്‍ഷിച്ചിരുന്നു. മരുത്വാമലയില്‍ നിന്നും തിരുവനന്തപുരത്തെത്തിയ കുഞ്ഞന്‍പിള്ള തമ്പാനൂരുള്ള ഒരു അകന്ന ബന്ധുവീടായ കല്ലുവീട്ടിലേക്കാണു ചെന്നത്.

രാമന്റെ സിംഹാസനത്യാഗം സാത്വികമാണ് അതില്‍ സ്വാര്‍ത്ഥതയുടെ വിദൂരമായ സ്പര്‍ശം പോലുമില്ല. പ്രകടനപരതയുമില്ല. മാലോകരെ ഭയന്ന് മനസ്സിനുള്ളില്‍ ആഗ്രഹങ്ങള്‍ അടിച്ചമര്‍ത്തി പുറംമേനി നടിച്ച് സത്യവാദികളായി ചമയുന്നവരുണ്ട്.

ഭഗവാനോടര്‍ത്ഥിക്കുന്ന ഉദ്ധവന്‍, ഭക്തരുടെ നിറവാര്‍ന്ന മാനസം തന്നെയാണ്. ഗോപീജനാവസ്ഥ ശ്രീകൃഷ്ണനെ അറിയിച്ച്, വൃന്ദാവനത്തിലെത്തിക്കാമെന്നാണ് ഉദ്ധവര്‍, രാധാദികള്‍ക്കു നല്‍കിയ വാക്ക്. ചിര പ്രതീക്ഷിതമായ സാക്ഷാത്ക്കാരം സാധിതമാക്കുന്ന മനസ്സിന്റെ തീരുമാനമാണിത്.

പദ്മരാഗ-ശിലാദര്‍ശ-പരിഭാവി-കപോല-ഭുഃ നവ-വിദ്രുമ-ബിംബ-ശ്രീ-ന്യക്കാരി-ദശനച്ഛദാ (ശില-ആദര്‍ശ) ചെമന്ന പദ്മരാഗക്കല്‍ക്കണ്ണാടിയെ വെല്ലുന്ന കവിള്‍ത്തടങ്ങളാണു ദേവിയുടേത്. ആദര്‍ശം=കണ്ണാടി. പരിഭാവി=പരിഭവിപ്പിക്കുന്ന (വെല്ലുന്നതു മൂലം). കപോലഭൂവ്=കവിള്‍പ്രദേശം.

ഒരുവന്റെ അന്തസ്സ് മറ്റൊരുവന്റെ അന്തസ്സിനുവേണ്ടി ബലികഴിപ്പിക്കാന്‍ അവനിലെ സാമൂഹ്യാവബോധം അവനെ അനുവദിച്ചെന്നു വരികയില്ല. ഇവിടെ രണ്ടുമഹാത്മാക്കള്‍ അഭിമുഖമായി ഒരു ഒറ്റയടിപാതയിലൂടെ നടന്നുവരുന്നു.

അഗസ്ത്യശൈലിയിലുള്ള യോഗചര്യകളും മര്‍മ്മവിദ്യയുമാണ് അദ്ദേഹം കുഞ്ഞന്‍പിള്ളയ്ക്കുപദേശിച്ചത്. കൂടാതെ 'തായിഅമ്മാള്‍' എന്ന യോഗിനിയില്‍ നിന്നും ആമാംസ്വാമി എന്ന യോഗിയില്‍ നിന്നും ചില രഹസ്യയോഗമുറകള്‍ ഗ്രഹിക്കുവാനും ചട്ടമ്പിക്കു ഭാഗ്യമുണ്ടായി.

ശ്രീരാമന്‍ കൗസല്യാഗൃഹത്തിലെത്തി വസ്തുസ്ഥിതികള്‍ അമ്മയെ അറിയിച്ചു. രാമന്‍ കാട്ടിലേക്കു പോകുന്നു എന്നറിഞ്ഞ് തകര്‍ന്നുപോയ കൗസല്യയെ സാന്ത്വനിപ്പിക്കുന്നതിനിടയില്‍ കൈകേയിയുടെ കുതന്ത്രമറിഞ്ഞ് പ്രളയാഗ്നിപോലെ ജ്വലിച്ചുകൊണ്ട് ലക്ഷ്മണനും എത്തിച്ചേര്‍ന്നു.

ശ്രവണം, കീര്‍ത്തനം തുടങ്ങിയ നവധാഭക്തിയുടെ ശരിയായ ഉദാഹരണമാണ് ഉദ്ധവര്‍ വൃന്ദാവനത്തില്‍ കണ്ടത്. എവിടേയും ശ്യാമകൃഷ്ണന്‍ മാത്രം! ഗോപികാ ഗോപാലന്മാര്‍ - ആബാലവൃദ്ധം - കൃഷ്ണചിന്തയില്‍! ആ നിരീഹ...

(പുഷ്പ-ആഭ) ദേവി പുത്തന്‍ചമ്പകപ്പൂ (മൊട്ടു)പോലെ വിളങ്ങുന്ന നീണ്ട മൂക്കുകൊണ്ട് (നാസാദണ്ഡം) ശോഭിക്കുന്നു; (ശുക്ര) നക്ഷത്രത്തിന്റെ തിളക്കത്തെ തോല്‍പ്പിക്കുന്ന മൂക്കുത്തി (നാസാ-ആഭരണ) കൊണ്ടു പ്രകാശിക്കുന്നു.

ബ്രഹ്മം ഉപാദാന കാരണമായിട്ടുള്ളതാണ്. ഇത് കുടം, കലം, ഭരണി എന്നീ ഭിന്ന നാമരൂപങ്ങളുള്ളവയില്‍ ഭിന്നമല്ലാത്ത, ഭൂതവര്‍ത്തമാന ഭാവികാലങ്ങളാല്‍ ബാധിക്കപ്പെടാത്ത മൃത്‌രൂപമായ ഉണ്മപോലെയാണ്.