സനാതനം

യോഗശാസ്‌ത്രവും ഗുരുനാഥനും പ്രപഞ്ചോല്‌പത്തിയെപ്പറ്റിയുള്ള അന്വേഷണം ആരംഭിച്ചതുമുതല്‍ തന്നെ മനുഷ്യന്‍ അവന്റെ ജീവിതത്തെപ്പറ്റിയും ചിന്തിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. സംസ്‌കാരഭേദങ്ങള്‍ സമൂഹത്തിലുടലെടുത്തതും വിവിധചിന്താപദ്ധതികളായി വളര്‍ന്നതും ജീവിതത്തിന്റെ അര്‍ത്ഥവും ആഴവും കണ്ടെത്താനുള്ള പരിശ്രമത്തിന്റെ...

``യാഗവ്രത തപോദാനവിധിധാനജ്ഞാനസംബന്ധോബന്ധ:'' യാഗം, വ്രതം, തപസ്സ്‌, ദാനം വിധി, വിധാനം എന്നിവയുടെ ജ്ഞാനത്താലുളവാകുന്ന സങ്കല്‌പവും ബന്ധമായിത്തന്നെയാണ്‌ പറയപ്പെടുന്നത്‌.

``ദേവമനുഷ്യാദ്യുപാസനാകാമസങ്കല്‌പോ ബന്ധഃ'' ഉപാസന ഉപാസകന്റെ അര്‍പ്പണമനോഭാവമാണ്‌. ഉപാസകന്റെ അര്‍പ്പണമനോഭാവമാണ്‌. ഉപാസകന്റെ പുരോഗതിയില്‍ ഉപാസനയെന്ന കര്‍മം ഉപാസ്യത്തില്‍ ലയിക്കുകയും ഉപാസകനും ഉപാസ്യവും താദാത്മ്യം പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

`ബന്ധ ഇതി ച'' എന്നു തുടങ്ങുന്ന മന്ത്രങ്ങള്‍ ഇവിടെ ശ്രദ്ധേയമാണ്‌. ``അനാദ്യവിദ്യാവാസനയാ ജാതോളഹമിത്യാദി സങ്കല്‌പോ ബന്ധഃ'' തുടക്കം നിശ്ചയിക്കാനാകാത്ത അവിദ്യാവാസനകൊണ്ട്‌ ഞാനെന്ന ചിന്ത ഉണ്ടായിത്തീരുന്നു. ഞാന്‍ ജനിക്കുന്നു,

അനവദ്യങ്ങളായ അവതാരകഥകളും അനുഭൂതികരങ്ങളായ ദര്‍ശനങ്ങളും ഹിമവദ്‌ഗിരിഗഹ്വരങ്ങളില്‍ നിന്ന്‌ ഇന്നും മുഴങ്ങുന്ന പ്രണവധ്വനിയുടെ സന്ദേശങ്ങളും കൊണ്ട്‌ പവിത്രതയാര്‍ന്ന ഭാരതഭൂവിന്റെ പരിപാവന സന്ദേശം വിളംബരം ചെയ്യുന്ന മഹാപുരുഷന്റെ ജന്മദിനമായ ശ്രീരാമനവമി...

`മനോമത്തഗജേന്ദ്രസ്യ വിഷയോദ്യാനചാരിണഃ നിയന്ത്രണേ സമര്‍ത്ഥോളയം നിനാദ നിശിതാങ്കുശ'' - എന്ന്‌ ഹഠയോഗപ്രദീപിക മനസ്സിനെ വിഷയോദ്യാനത്തില്‍ വിഹരിക്കുന്ന മത്തഗജേന്ദ്രനോട്‌ തുസ്യമായി പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

മനസ്സിതന്നെയാണ്‌ ചരാചരരൂപത്തില്‍കാണുന്ന സര്‍വവും. മനസ്സിനുണ്ടാകുന്ന അമനീഭാവം അഥവാ സങ്കല്‌പശൂന്യത്വമെന്ന അവസ്ഥയില്‍ ദൈ്വതഭാവം ഉണ്ടാകുകയില്ല.

സ്വര്‍ഗസ്ഥമായ അവസ്ഥ പലപ്പോഴും അഭികാമ്യമായിത്തോന്നാറുണ്ട്‌. എന്നാല്‍ മനസ്സിന്റെ അതിസൂക്ഷ്‌മമായ ബീജം സൂക്‌ഷിക്കുന്ന വികാരങ്ങള്‍ സ്വര്‍ഗാവസ്ഥയിലും സജീവമാണ്‌. ദേവേന്ദ്രന്റെ ഭോഗവാഞ്‌ഛയും തന്മൂലം ലഭിച്ച ശാപവും മേല്‍പറഞ്ഞതിനുദാഹരണമാണ്‌.

മലിനം, ശുദ്ധം എന്നീ പ്രകാരമുള്ള മാനസികനില വ്യക്തമാക്കുന്നതിനാവശ്യമായ സംജ്ഞകള്‍ മഹല്‍ഗ്രന്ഥങ്ങളിലുടനീളമുണ്ട്‌, ശുക്ലകര്‍മം, കൃഷ്‌ണകര്‍മമെന്നിങ്ങനെ യോഗസുത്രത്തില്‍ വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടുന്ന കര്‍മ വിശേഷങ്ങള്‍ യഥാക്രമം പുണ്യകര്‍മത്തെയും പാപകര്‍മത്തെയും വിശേഷങ്ങള്‍ യഥാക്രമം പുണ്യകര്‍മത്തെയും...

ഈശ്വരനില്‍നിന്നു പുറപ്പെട്ട്‌ ഈശ്വരനിലേക്ക്‌ തന്നെ ചെന്നെത്തുന്ന അനേകകോടി ജീവപ്രവാഹത്തെയാണ്‌ സംസാരമെന്ന്‌ നിര്‍വചിച്ചിരിക്കുന്നത്‌. സംസാരത്തെപ്പറ്റിയുള്ള ബോധം വസ്‌തുപരതയില്‍നിന്ന്‌ ഭാവപരതയിലേക്ക്‌ പരിണാമം പ്രാപിക്കുകയും ഈശ്വരാഭിമുഖമായി വര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോഴാണ്‌ ചിത്തലയം സംഭവിക്കുന്നത്‌.